29 Οκτωβρίου 2009

Μ΄αρέσει άμα σωπαίνεις..

επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ΄τα πέρατα με ακούς
η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα οτι τα μάτια μου
σε σκεπάζουν πετώντας,κι οτι ένα φιλί,
μου φαίνεται στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει.
Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα
είναι απο την ψυχή μου,
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μες απ΄τα πράγματα,
ποτισμένη απ΄την δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα,
της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στην λέξη μελαγχολία,
καθώς ηχεί.
Μ΄αρέσεις άμα σωπαίνεις,
επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά.
Κι άμα κλαίς μου αρέσεις,
απ΄την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απο τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σε αγγίξει:
Άσε με τώρα να βυθιστώ και γώ,
με την σιωπή τη δικιά σου,
που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια η νύχτα,αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.
Απόμακρη και τόση δα
κι απ΄αστέρια φτιαγμένη είναι η δική σου σιωπή.
Μ΄αρέσεις άμα σωπαίνεις,
επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη,σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις,ένα χαμόγελο,
μου αρκεί για να πανηγυρίσω
που είσαι εδώ,κοντά μου
ακόμα...

Pablo Neruda:ΕΙΚΟΣΙ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

14 Οκτωβρίου 2009

Απουσία..



"Μόλις σε άφησα, έρχεσαι μαζί μου,
κρυστάλλινη ή τρεμάμενη,
ή ανήσυχη, πληγωμένη από μένα
ή ξέχειλη από έρωτα, καθώς τα μάτια σου
σφαλίζονται πάνω στο δώρο της ζωής
που αδιάκοπα σου αφήνω.
Αγάπη μου,
συναντηθήκαμε διψασμένοι και
ήπιαμε όλο το νερό και το αίμα,
βρεθήκαμε πεινασμένοι
και δαγκωθήκαμε
όπως δαγκώνει η φωτιά,
αφήνοντας πάνω μας πληγές.
Αλλά περίμενέ με,
φύλαξέ μου τη γλύκα σου.
Εγώ θα σου δώσω
κι ένα τριαντάφυλλο" rosΠάμπλο Νερούδα