Σ’ αγαπώ

Σ' αγαπώ περισσότερο απ' όσο μια ανθρώπινη καρδιά μπορεί να αγαπήσει,περισσότερο απ' όσο ένας ποιητής ονειρεύεται ή ένας ερωτευμένος αισθάνεται.

Είσαι το σύννεφο με το υπέροχο άρωμα που στάλθηκε απ΄τον παράδεισο,για να ρίξει πάνω μου τη βροχή του, την ευλογημένη δροσιά.

Αισθάνομαι την καρδιά σου, τις φλέβες σου να κυλούν μέσα στις δικές μου,χωρίς καμιά χαραμάδα ανάμεσα μας για να χωθεί ο ακάθαρτος κόσμος.

Η καρδιά μου στέκει απέναντι στη δική σου, αντικρίζει τη δίδυμη εικόνα της,σαν δυο χέρια που πλέκονται σε αέρινο όρκο.

Μέσα μας κόκκινο κρασί ενώνεται με κόκκινο κρασί,φτιάχνουν μείγμα μεθυστικό από άρωμα, αύρα και δροσιά του πρωινού.

Η έμπνευση μου κατοικεί μέσα στα μάτια σου,τα χείλη σου ενώνονται με τα δικά μου και οδηγούν την ποίηση μου.

Σε σένα και σε μένα η φωτιά φουντώνει, χωρίς κανείς να ρίχνει ξύλα.
Μολονότι είμαστε ήρεμοι, η καταιγίδα ξεσπά μέσα μας.

"Αγνώστου ποιητή"

Κοιτάζω τις ζάρες στο πρόσωπό σου, το πλαδαρό δέρμα στο λαιμό σου και χάνομαι μέσα στο χρόνο. Αγαπώ τις ζάρες σου και το πλαδαρό σου δέρμα όσο αγαπούσα κάποτε το λείο αλάβαστρο του κορμιού σου.
Ανεβήκαμε στο αεροπλάνο ανύποπτοι για τις θύελλες και τις καταιγίδες που μας περίμεναν στο ταξίδι, κι οι αναταράξεις μάς προκάλεσαν τρόμο. Ευτυχώς, δεν είχαμε παραδώσει την ελπίδα στον ιμάντα, δεν τη στείλαμε στο αμπάρι.
Αυτήν και το πιο ζωηρό μας όνειρο: να αγαπιόμαστε πάντα.

Το πρόσωπο του "καθυστερημένου" συνεχίζει να χαμογελά, τα χείλη του σχηματίζουν κάποιες λέξεις: "Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ"...
Πάρε τούτο το μαγικό κλειδί που το λένε ΑΓΑΠΗ. Χρησιμοποίησέ το.
Πες στον καθένα "Σ'ΑΓΑΠΩ". Θα δεις τις καρδιές να ανοίγουν σαν το τριαντάφυλλο στο φως της αυγής...
Κι ύστερα χάνεται.
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Τόσο απλό. Τόσο θαυματουργό. Γυρίζω την πλάτη μου στη μούχλα του Χειμώνα και τη σαπίλα, τραβάω για τον κόσμο που μ'έκλεισε έξω, που τον έκλεισα έξω. Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο απ' την αχρησία, χαμένο μέσα σε ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω απ' την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι.

Κι ο κόσμος μου, γεμίζει φως...

"Η αγάπη είναι το μυστικό"
Όμηρος Αβραμίδης