Σκέπτουμαι μια ζωή που θα 'τανε βαριά σα σήμερα,μονάχα αν έλειπες ταξίδι.
Το πρωί σκέπτουμαι τα μέλη σου
σφιχτοδεμένα -- εκεί κάπως εντοπίζω την αγκαλιά σου.
Το βράδυ βλέπω τα χείλια σου σαν το δαγκωμένο φρούτο.
Έλα, η μέρα είναι τόσο ωραία -- τα ποιήματα που
αγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου.
Μπορούσα τόσα πράματα
να τα μετατρέψω σε χαρά και να σ' τα δώσω.
Κάθε στιγμή μπορούσα να σου την κάνω μουσική
πρωτόγονη, γούνα μαλακιά, ζεστή, ηλεκτρισμένη, που
βουλιάζει βαθιά μέσα.
Χορός τέλεια ελεύθερος, αντί από
μέλη να 'χεις φτερά, και πάλι φτερά ονείρου.
Ή μυρουδιές-- μήπως θέλεις μυρουδιές;
Τότε θα 'ναι μυρουδιές δροσερές,
σαν μικροί καταρράκτες όλο πολυτρίχι -- ή σαν γιαλός
το πρωινό όπου βγαίνει και λιάζεται το φύκι, ο σταυρός,
ο αχινός -- και το κύμα στην αμμουδιά δεν είναι σοβαρό,μα παίζει.
Πέρα βέβαια η θάλασσα έχει μιαν απαλή τραγικότητα.
Μάτση Χατζηλαζάρου..Ποίηση σαν έκρηξη, ποίηση σαν έρωτας..
τα ποιήματα που
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου.
τελικα ισως τα ποιηματα μας ειναι τα ονειρα μας
καλο σου βραδυ
Περιγραφει υπεροχες αισθησεις το ποιημα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε στιγμή μπορούσα να σου την κάνω μουσική
Χορός τέλεια ελεύθερος, αντί από
μέλη να 'χεις φτερά, και πάλι φτερά ονείρου.
....
Πολυ ομορφο!!
xxxxx
Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη της και η σκέψη έχει βρει λέξεις.. Ρόμπερτ Φροστ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννη είναι τα όνειρά μας..εσύ που γράφεις τόσο όμορφα το γνωρίζεις πολύ καλά αυτό!
Να έχεις ενα όμορφο Σ/Κ
Θεωρείται η ποιήτρια της ζωής και του έρωτα..έζησε έντονα, ερωτεύτηκε πολύ..ένας απο τους συζύγους της ήταν και ο Ανδρέας Εμπερίκος,αγαπήθηκαν παράφορα,παρ'όλα αυτα δυστυχώς Ντιντίκα μου, ο γάμος τους δεν είχε αίσιο τέλος..τον άφησε για εναν άλλον Ανδρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μάτση, όπως την αντίκριζε διαχρονικά και ποιητικά ο Μάνος Χατζιδάκις: «Υπήρχε ένα κορίτσι, που ήξευρε καλά και με περίσσια χάρη, ν’ ανατινάζει τα μαλλιά της στο πλάι του άντρα, ν’ αγγίζει το κεφάλι της μ’ εμπιστοσύνη στον ώμο του και να προσέχει με προσήλωση θρησκευτική την «Μοδιστρούλα» και τον «Θανάση Σακαφλιά». Κι ύστερα πάλι ο Κλωντέλ και ο Ρεμπώ με τον Μπορίς Βιαν, καθώς γεννοβολούσε στην κοιλιά της όλα τα μωρά της πλάσης».
Απόσπασμα απο ποίημα του Εμπειρίκου αφιερωμένο στη Μάτση:
"Είσουν σαν μια σιγή που την διαπερά ο άνεμος. Το τραύμα σου όμως, το είχα επουλώσει και οι λέξεις που λέγαμε, μας πλησιάσανε τόσο, που και η σιγή και το διάκενο των ημερών πριν γνωρισθούμε, χάθηκαν ολοτελώς. Στο γήπεδο της συναντήσεώς μας, που έγινε γήπεδο της αγάπης μας, δεν γειτνιάζουν άλλοι. Είσαι καλή και η καλλονή σου υπερβαίνει τα όρια της πολιτείας, και φθάνει ίσαμε τα κράσπεδα της χθεσινής σου μοναξιάς, που την κατέλυσες εσύ. Ναι, στο γήπεδον αυτό, δεν γειτνιάζουν άλλοι, είμαι κοντά σου εγώ και μένω μεσ’ στις ελπίδες σου, όπως μένεις εσύ μέσα στα βλέφαρά μου, όταν κοιμάμαι".
Σε φιλώ γλυκά όμορφη!
xxxxxxxxxx
ΦΟΒΕΡΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ.ΟΜΟΛΟΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΘΕΣ ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΩ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ.ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΔΙΠΛΑ ΔΕΞΙΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΜΟΥ.ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
Όμορφο !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή Λουλουδάκι !
Ενα λουλούδι της ψυχής..μεγάλη μου τιμή μικρούλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περάσω να το πάρω :)
Να έχεις ενα όμορφο βράδυ
Ναι είναι πράγματι όμορφο ποίημα ποιητά μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ..αν και ήταν πολύ κουραστική η Κυριακή μου Δημήτρη..ίσως με χάσετε λίγες μέρες λόγω μιας μικρής ανακαίνισης..ξέρω ξέρω τι σκέφτεσαι!
θα μιλήσουμε :)
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ
Ολοι οι στίχοι αναβλύζουν ένα πάθος, μια ένταση που διατρέχει το κορμί της, ένα ερωτικό τρεμούλιασμα, μια άχρονη στιγμή που περιμένει, έχει την ανάγκη του, γιαυτόν γράφει, θέλει να του αφιερώσει το σύμπαν της, αλλά αυτός, στα αλώνια της ζωής, της κούρασης, δεν μπορεί να την καταλάβει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κρίμα, γιατί η ζωή να είναι άνιση γιαυτούς που την αγάπη τους την προσφέρουν σε στίχους.
Πολύ καλή επιλογή, όλοι μας έχουμε ανάγκη τέτοιων ανθρώπων, με τέτοιο παθος.
καλό βράδυ
Καλημέρα Σπύρο..:)
ΑπάντησηΔιαγραφή.." Όλα μου σου τα χαρίζω -- μες στον ήλιο και μες στο
ΑπάντησηΔιαγραφήερωτικό χρώμα των ματιών σου.
Πώς πέφτει το φύλλο της λεύκας, το φύλλο που μαγεύει
το φως; έτσι θε να πέσω μες στην αγκαλιά σου".
Διαβάζοντας τα ποιήματά τής Μάτση AlexMil,αναρωτήθηκα πολλές φορές..
άραγε, αυτη η γυναίκα που έζησε τόσο έντονα,τελικά βρήκε αυτο που έψαχνε? ή όλη της η ζωή, ήταν μια αναζήτηση?αναζήτηση της πραγματικής αγάπης..μάς δίνει την εικόνα απο τον βίο της,ότι έζησε τον έρωτα στο έπακρον,μα διαβάζοντάς την,εγώ δεν είδα τίποτα άλλο,παρά μια ψυχή γεμάτη ανησυχίες..
Όπως και να 'χει μάς έχει χαρίσει υπέροχα ποιήματα πλημμυρισμένα απο το συναίσθημα του έρωτα!
Καλή σου μέρα!!
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης μικρούλη μου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΗ ΜΟΥ;ΟΛΑ ΚΑΛΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήAπό τη μία η δουλειά,απο την άλλη κάποιες άλλες υποχρεώσεις με κρατάνε μακριά σας τον τελευταίο καιρό Σκρουτζάκο μου..ελπίζω όχι για πολύ ακόμη! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ μικρούλη μου, που με νοιάζεσαι..σε φιλώ πολύ πολύ γλυκά!***